Andjeo što osvetli nebo

Tamu probi

svetlost duše

čim se približi

jedan andjeo k' meni

Duge ruke

poput krila

odavale su sjaj

uprkos mraku

Šminka nije

potrebna bila

no, andjeo 

belih krila,

umor prekri,

na čas

Energija što blista

milovala je

obraze moje i

osmeh iznedrila

na licu mom

Možda sam jedini

ugledao andjela

u mraku, pomislih,

dok sam štipao 

telo svoje, neprimetno

Nadah se osmehu

njenom, kad otera mrak

i neprekidnu dreku

sa stolica obližnjih

Mučila me reč

dok je zvuk

slobodnog džeza

parao oblake

Ukočena stopala

prašinu sa livade

upijaju pa šalu 

sa mnom zbijaju

Crvenog andjela

sa druge planete

neko drugi ote,

tada znao sam

da me sočiva varaju

Jedan bljesak

svetlosti, u mraku,

izazvao je munje

u mom stomaku

U sekundi 

stolica prazna osta

jer andjeo ruku dade

svome čedu, koga čuva

Brže, jače, bolje, 

odagna strah

usamljenog strelca,

kome koleno kleca

na pomisao 

andjela u mraku

Angelus qui illuminat caelum.

Gary Bramil 19/8