UNUTRAŠNJI EMIGRANT

Duzina ruku

sa salom u struku

ko krila andjela

raspon oktave

energija je manija

mada dusa starija

Nogu isaranih

oziljcima odabranim

let u bolji svet

kao pcela na cvet

Cimet i med

takav je red,

neiscedjen limun

problema imun

Bazen bez hlora

na suncu bez bora,

ka vecu staraca

duhovnih mudraca

Drugaciji cvet

lepsiji svet,

pcelica stara

kad dusa odmara

Radost inkarnacije,

bez manipulacije,

do novog tela

bez straha i opela

Sad sirim ruke

lebdim ka svetlu,

sad mirim noge

spremio metlu

Dok srce diriguje

dusa mi miruje,

dok krv je cista

i obraz mi blista

Svetlo je tu

uprkos vetru,

radost je tu

na hiljaditom kilometru

Zivot ko sekund

ugla mastovitog,

pred konacni sud

tog leta opsirnog

Uz pojanje andjela

pesme iz srca,

bez trovanja duse

telo ne grca

Svetlo sto leci

mlada dusa kad kmeci,

molim u tebi

Boga ka sebi

Strpljenje ko nauk

iskustva bauk,

polozeni ispit

radosti jauk.

Neiskvaren od drugih

jezika dugih,

protiv otrov deluje

rajski me miluje.

Do novog pocetka

koracanja smelog,

do novog zacetka

i svetla belog